Το χαμένο νόημα των λέξεων

προς ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

κ.Διευθυντά,

Ακούμε τις τελευταίες ημέρες διάφορες άναρθρες (κι άλλες όχι τόσο άναρθρες) κραυγές περί ασύμμετρων απειλών, περί κατάστασης πολέμου, περί 11ης Σεπτεμβρίου της Ελλάδας, κι άλλα παρόμοια. Και σ'αυτά προστίθενται οι ανεύθυνες κραυγές τις μορφής: «Τι κάνει ο στρατός για όλα αυτά;»

Αναρωτιέμαι ποιος τρομοκρατεί περισσότερο: ο εμπρηστής που βάζει φωτιά ή ο πολιτικός (ή άλλο) που δημιουργεί γενικευμένο κλίμα φόβου;

Δεν είναι αυτός ο ρόλος του πολιτικού. Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους κι ας οργανώσουν την πολιτική προστασία με τα κατάλληλα τεχνολογικά μέσα για την πρόληψη κι αντιμετώπιση των πυρκαγιών (και των άλλων φυσικών καταστροφών). Κι ας αφήσουν τις ένοπλες δυνάμεις στο ρόλο τους. Και ναι, σε περίπτωση έκτακτων και σοβαρών φυσικών καταστροφών θα μπορούσαν να συμμετέχουν αλλά με υποστηρικτικό κι επικουρικό ρόλο με τα αντίστοιχα εκπαιδευμένα τμήματα, υπό το συντονισμό πάντα της πολιτικής προστασίας.

Κι όχι με τη μορφή του τσάμπα υπηρετικού προσωπικού, τους στρατιώτες. Παραδέχονται έτσι ότι δεν είναι απαραίτητη η θητεία για την άμυνα. Άλλωστε, η άμυνα είναι κι ο μόνος συνταγματικά κατοχυρωμένος λόγος γι'αυτή την αναστολή των προσωπικών ελευθεριών.

Για να αποκτήσουν ξανά οι λέξεις το χαμένο τους νόημα!

Με εκτίμηση,
Νικόλαος Τσαχουρίδης